“Ik ben kinder- en jeugdpsychiater en zie op mijn afdeling dagelijks kinderen en jongeren die door psychische problemen vastlopen in hun leven. Ik merk dat hulpverleners vaak de reflex hebben om te focussen op wat er mis is met het kind. Ze willen het kind ‘repareren’, terwijl we weten dat kinderen dynamische, adaptieve wezens zijn die in interactie met hun omgeving leven.
Een orthopedagoog-generalist kan bij uitstek naar die interactie met ouders, vrienden, leerkrachten en anderen kijken en constateren dat klachten ook kunnen voortkomen uit – bijvoorbeeld – de dynamiek in een gezin. Toch zie ik om me heen dat er te weinig OG’s zijn in de specialistische zorg, met name als het gaat om het meedenken en inbrengen van hun perspectief als onderdeel van de analyse.
Dat is een gemiste kans, want we hebben een integrale, holistische blik nodig om de vaak complexe problematiek te doorgronden waar kinderen en jongeren mee kampen. Ze zijn gebaat bij een gelijkwaardige dialoog tussen de medisch-specialist en de orthopedagoog-generalist. Door de opleiding tot OG te bekostigen bevestig je die gelijkwaardigheid ook formeel. Alles wat aandacht krijgt, groeit. Het is wat mij betreft hoog tijd om aandacht te geven aan de OG.”