“Voor veel mensen met psychische problemen – met of zonder verstandelijke beperking – ligt de oorsprong van hun problemen in de ontwikkeling. Wij zetten de orthopedagoog-generalist in als regiebehandelaar bij die patiënten, dus op plekken waar systeemgericht werken en teamgericht werken belangrijk zijn. Hoe je daarmee omgaat en hoe je een klimaat creëert waarin mensen zich ondanks hun problemen toch kunnen ontwikkelen, is bij uitstek het terrein van de OG.
Het is voor mij dan ook een beroep dat gelijkwaardig is aan dat van de GZ-psycholoog. En dan is het niet meer dan logisch dat je die beroepen ook op dezelfde manier behandelt, inclusief bekostiging van de opleiding. De OG kent de protocollen, werkt professioneel en is goed opgeleid – je wilt de OG er dus gewoon bij hebben.
Doordat de opleiding niet bekostigd is wordt de instroom van OG’s lager. En dan zie je dat het accent bij sommige instellingen ongewild gaat overhellen naar de psychologische beroepen, terwijl de balans nu juist zo belangrijk is. Het beroep van OG dreigt tussen wal en schip te vallen en wat mij betreft is dat iets wat we absoluut moeten voorkomen. Laten we die opleiding alsjeblieft gewoon netjes financieren met elkaar.”